Onze wetgeving maakt de uitvoering van een veroordelend vonnis in civiele zaken zonder tussenkomst van de rechter in de meeste gevallen niet mogelijk. Zo kan bijvoorbeeld een executoriaal beslag op gelden die zich onder een derde bevinden maar toebehoren aan de veroordeelde, niet aan de executant, lees: de schuldeiser, al dan niet door tussenkomst van de deurwaarder, worden afgegeven zonder dat een rechter degene onder wie de gelden in berusting zijn daartoe expliciet bij vonnis heeft opgedragen. In Suriname kunnen de inbeslaggenomen gelden dus pas worden ontvangen na een daartoe strekkend vonnis van de rechter (de zogenoemde verklaringsprocedure). Ook kan ingevolge onze wetgeving de levering van een roerend en/of een onroerend goed niet zonder de daarop gerichte medewerking van de wederpartij geschieden. Hield een veroordelend vonnis in dat de wederpartij aan de levering moest voldoen dan nóg vond de levering, ondanks de verbeurte van een dwangsom, niet plaats indien de veroordeelde de daarop gerichte leveringshandeling niet verrichtte. Bij vonnis d.d. 10 mei 2007 heeft de kantonrechter, rechtsprekend in kort geding, op een door ons kantoor ingediend verzoek daartoe, de zogenoemde ‘reële executie’ van de levering van een onroerend gemotiveerd toegestaan. Het vonnis is hier in extenso door te nemen.